Een weekje Tokyo, dat kunnen Yves en ik eindelijk van onze bucket list schrappen. De Japanse hoofdstad stond al lang bovenaan de lijst van plaatsen waar we echt nog naartoe wilden, maar even op moesten wachten. Sinds ik koos voor het zelfstandigenbestaan en de cosy (lees: goed betaalde) job achterliet, kunnen we ons op vlak van plezierreizen niet meer zoveel permitteren. Een partner die veel naar het buitenland moet voor het werk en zo de nodige miles en ’10+1 gratis’ hotelnachten oppot, komt dan erg van pas. Twee weken geleden was het eindelijk zover en vlogen we voor een spotprijs richting Tokyo.
Ik koos ervoor om dit keer geen dagelijkse Instagrams te posten en me niet bezig te houden met media die me werkgewijs zouden prikkelen en me bij mijn to do lijsten zouden brengen. Hoe graag ik ook doe wat ik doe, de stress die erbij komt kijken is niet min en ik blijk daar niet altijd even goed mee om te kunnen. Dus verdween mijn iPhone in een kast en maakte hij plaats voor een total digital detox die me echt deugd deed.
Een week Tokyo was voor mij voldoende, maar een week is zeker niet genoeg voor Japan. We combineerden 5 dagen in de hoofdstad met 2 dagen Hakone waar we van de typische Japanse Onsen genoten. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik blown away was van Tokyo, maar ik genoot eigenlijk meer van Hakone. Waarschijnlijk heeft dat te maken met mijn persoonlijke shift van een vroegere nood aan citytrippen vol prikkels naar een nieuwe behoefte aan vooral rust en groen. Zodra het kan willen we, samen met de zonen, terug richting Nihon om er wat meer tijd door te brengen in de natuur.
De niet te missen Tokyo highlights kregen we voor ons vertrek in een excel sheet met bijhorende powerpoint presentatie (that’s right) aangereikt door de Japanse collega van Yves die we vroegen om ‘enkele tips’. Dank je wel Mono :-). Grotendeels kwamen zijn tips neer op wat ook door de Lonely Planet wordt aangeraden. We bezochten de Sensō-ji, liepen over de Shibuya Crossing, nepen de neuzen dicht op de Tsjukiji Market, slenterden door Akihabara Electric town, kochten ons arm in Nippori Fabric town, rustten uit in Yoyogi Parc en aten een bento box uit de Seven Eleven bij het Imperial Palace. We liepen uuuuuurenlang rond afgewisseld met af en toe een ritje in de enorm stipte én stille metro. We vonden de lokale gebruiken en regels indrukwekkend en vooral hoe gedisciplineerd die overal werden opgevolgd. Gevolg: een aantal, voor een hoofdstad, uitzonderlijke kenmerken zoals extreem propere straten, weinig lawaai, geen opdringerige verkopers en een erg aangenaam veiligheidsgevoel ongeacht het uur waarop of de locatie waar we ons bevonden.
In Tokyo overnachtten we in een mini mini mini kamertje van het Remm Hibiya hotel. In Hakone verbleven we in de fantastische Yumoto Onsen Tenseien waar we naartoe reden met de comfortabele Romancecar Die zou zo heten omdat er geen armleuningen tussen de zitjes te vinden zijn. De Tenseien bleek een soort resort te zijn waar iedereen (lees: twee Belgen en alle Japanners) op blote voeten en in een kimono rond liep op weg naar of een heerlijke buffet of de openluchtbaden die 23 op 24 uur geopend waren.
Doorheen alle bezoekjes zag ik serieus af van een jetlag en lag ik daardoor iedere nacht wakker tot een uur of 3-4. Iets wat me in mijn Tokyokamertje op een week tijd 3 boeken deed verslinden (hoera voor het ontdekken van Lisa Gardner nu alle Karin Slaughters zijn uitgelezen – goeie tip voor crimi liefhebbers!) en in Hakone aan nachtelijk skinnydippen in de Onsen deed wagen.
De jetlagmiserie duurde jammer genoeg tot het eind van de week, maar werd ruimschoots gecompenseerd door een laatste dag shopgeluk in Nippori. Niet dat ik er alles wou kopen wat ik zag, maar rondwandelen in een wijk waar je in één en dezelfde straat de ene na de andere stoffen/knopen/lintjes/lederwinkel binnen kunt wandelen, is voor mensen van mijn soort iets speciaal. Absolute topper: de Tomato winkel oftewel 5 ganse verdiepingen volgestouwd met stoffenrollen.
Japan/Tokyo een aanrader? Zeker, maar combineer platteland met de grootstad en vergeet je trolley voor in Nippori niet!
Oh god, wat een mooie foto’s. Ik vrees dat het er voor ons niet meteen inzit. Maar ga jij nog maar eens terug, dan kan ik weer meegenieten van je verslag, foto’s en wondermooie stoffen.
Geen idee waarom ik plots anoniem ben,… (ik ben dus Paspelpoes Joke)
Fantastisch zeg… Hier staat Tokyo ook hoog op ons lijstje, en nu nog meer vrees ik 😉
Wat een prachtige foto’s! Krijg al goesting om ook te gaan!
Nachtelijk skinnydipping moet super geweest zijn!
Oh ik wil ook als ik dat zie… ik ben een stadsmens en die foto’s… daar krijg ik dus echt goesting van! Ooit op een dag misschien…
Zo te zien was dat daar dik in orde! Het feit alleen al dat er iets bestaat als textile town doet me watertanden 😁. Dat je meer onder de indruk was van het platteland dan van de hoofdstad, daar kan ik me volledig in vinden, maar ik ben dan ook helemaal geen stadsmens. Probeer het gevoel van rust zo lang mogelijk vol te houden!
Mooie foto’s zeg ,dat eentje met dat hoofdje tussen de stoffen is wel koddig
De natuur lijkt er ook wel mooi voor hetgeen dat we te zien kregen
Toch iets apart dat land
Wauw, dat zag er een supertrip uit! Hopelijk kan je hier nog maanden op teren om je rust te vinden op stressy momenten!
Allé, straf dat je zo’n jetlag had? Waarschijnlijk met de vlucht te maken dan? Ik had mij aan het ergste verwacht, maar geen één keer last gehad. Maar wij hadden een erg lange vlucht en kwamen uiteindelijk toe om 23u30 plaatselijke tijd waardoor we meteen in bed rolden en redelijk fris wakker werden. Leuk om een aantal zelfde dingen (tot één exact zelfde foto toe) te zien. Wij hadden spijt dat we niet wat langer konden blijven om ook iets anders dan Tokyo te doen, maar al bij al was het voor ons een fantastische ervaring (zoals je msch ook al las op mijn blog).